Genel olarak dinler, mesajlarını içeriklerinden dolayı kimi zaman sembolik-mitik bir dil kullanmışlardır. Dolayısıyla din dilinin kurucu unsurları olarak bu tarz sembolik-mitik formlara diğer dinsel kültürlerde olduğu gibi, İslam geleneğindeki rivayetler içinde de karşılaşılmaktadır. Cennetteki dört nehir hakkında ele aldığımız rivayete ilişkin tüm kaynak incelememizden edinilen izlenime göre, bu rivayete ilişkin yorum sorunu, tamamen rivayetin son kısmı olan Seyhan-Ceyhan (Seyhun-Ceyhun) ile ilgilidir. Seyhan-Ceyhan (Seyhun-Ceyhun) o dönem Arapları açısından herhangi bir kültürel ize sahip gözükmemektedir. Sonuç olarak içinde mitik öğe barındıran rivayetlerin bu tarz bir (dinler) tarih-coğrafya ilişkisi çerçevesinde ele alınmasının, rivayetlerin anlaşılmasına muhtemel katkılarının, metni yerel ya da ortak (din) dili ve kültürel mirası ile bağlantısı çerçevesinde ele almaya imkân vermesi, dolayısıyla incelemeye derinlik kazandırması ve ona geniş bir açı vermesidir. Ayrıca bu analiz yöntemi daha kapalı olan metinlerdeki anlam ihtimallerinin ortaya çıkarılmasına yardımcı olma potansiyelini taşımaktadır.

In general, religions sometimes used a symbolic-mythic language due to the depth of the content of their messages. Therefore, such symbolic-mythical forms are found in the narrations in the Islamic tradition as in the other religious cultures as the constituent elements of the language of religion. According to the impression obtained from our entire source review in the article about the narration that we have dealt with about the four rivers in heaven, the problem of interpretation is completely related to the last part of the narration, Seyhan-Ceyhan (Seyhun-Ceyhun). Seyhan-Ceyhan (Seyhun-Ceyhun) did not seem to have any cultural traces in the Arabs in that period. Consequently, the possible contributions of the analysis for narrations that contain mythological elements within the framework of this kind of (religions) history-geography relationship, it can be said, is that it gives depth to the study and gives it a wide angle, since it allows to address the text within the context of its local or common (religious) language and cultural heritage. In addition, this analysis method can help reveal the possibilities of meaning for more closed texts.