Doç.Dr. Hatice Nur ERKIZANa
Bu çalışmanın amacı önde gelen Müslüman yorumcu ve filozof İbn Rüşd’ün felsefesinin Batı’daki gelişimini ele alıp incelemektir. İlerleme düşüncesi ışığında akıl ve inanç arasındaki çatışma yeniden değerlendirilerek özellikle onun tarihsel bağlamda Latin Batı üzerindeki etkileri değerlendirilir. İbn Rüşd 1230’lu yıllardan itibaren Latin bilginler üzerinde derin ve büyük etki yapmıştır. Ve yaklaşık olarak 1270’lerden başlayarak Averroistae terimi kötüleyici, küçümseyici anlamında kullanılmaya başlanır. 1277 yılında kınanan 219 tez İbn Rüşd’ün felsefesine ilişkin düşünülür. İbn Rüşd, felsefe tarihçileri tarafından yorumcu olarak kabul edilir. Bu çalışma böyle bir yaklaşımı onaylamaz ve onun felsefesinin yalnızca Aristoteles felsefesinin yorumu olarak sınırlanamayacağını göstermeye çalışır. İbn Rüşd’ün Batı üzerinde derin ve büyük etkisi olduğu doğrudur fakat bu onun yalnızca Yorumcu olmasından kaynaklanmaz. İbn Rüşd’ün teoloji ve felsefe arasındaki ilişki ve onların özüne ilişkin görüşü özgün olduğu kadar önemlidir de. Onun felsefesinin köklerinin Antik-İonialı filozof Aristoteles ile derinden bağlantılı olduğu her türlü tartışmanın ötesindedir ancak bu yine de onu filozof ve özgün olmaktan alıkoymaz.
The purpose of this study is to elucidate the historical and philosophical development of the foremost Muslim commentator and philosopher Ibn Rushd’s philosophy in the West. in relation to the question of history of philosophy. In the light of the idea of progress the clash between reason and belief is reconsidered and its impact is historicaly evaluated particularly in the Latin West. He made a strong and enormous influence on Latin scholastics from 1230 onwards. And approximately from 1270 the derogatory term Averroistae started to be used. The condemned 219 thesis in 1277 is conceived to be of Ibn Rushd’s philosophy. Ibn Rushd is generally considered by historians of philosophy as a commentator. This study also attempts to decline it and tries to show that his philosophy cannot be merely confined to the interpretation of Aristotles’s philosophy. It is true that he made a strong and enormous influence in the West but this is not just due to being the Commentator. His view of the relation between theology and philosophy and their nature is original as well as crucial. It is beyond question that the roots of his philosophy is deeply connected to the Ancient- Ionian philosopher Aristotle but this does not cease him from being the philosopher and the original.
