Fikret EFE

Araştırmamızın amacı, 20. yüzyılın başlarında Hindistan'da ortaya çıkan Cemaat-i Tebliğ'in davet ve tebliğ çalışmalarında izlediği yöntem ve teknikleri eğitim sosyolojisi açısından incelemek, Cemaatin amaç ve öğretilerini tanıtmaktır. Cemaat'in temel öğretileri ve davet-tebliğ metod ve teknikleri Muhammed İlyas tarafından belirlenmiştir. Cemaat'in amacı Müslümanlara temel dini bilgileri öğretmek, iman ile amel arasındaki tutarsızlıkları gidermeye çalışmaktır. Cemaat'in davet-tebliğ çalışmalarının esası, insanları mevcut ortamlarından alarak, onlar için hazırlamış olduğu uygun ortamlarda din eğitimi vermek;yaşantılarında dinin etkisini hakim kılmaya çalışmaktır. Sokaktan ikna edilerek alınan ve tebliğci rolü oynaması istenen kişi, zamanla oynadığı rolü benimsemekte, o rol ve statünün gereklerini daha bir titizlikle yapma gayreti içine girmektedir. Durum böyle olunca, aslında tebliğciler din öğreticilerinden ziyade, din eğitimi alan öğrencilerdir.Dolayısıyla, Cemaat'in yaptığı faaliyetler dinleyicileri etkileme bakımından tek yönlü iletişim (tebliğ) iken, tebliğ turları esnasında grup üyelerinin etkileşime girerek birbirlerini etkilemesi yönüyle de çift yönlü bir iletişim (davet)dir.

The Jamaat-i Tabligh is a religiosocial movement that appeared in the beginning of 20th century in İndia. The aim of our study is to examine the Jamaat-i Tableegh's method and to introduce its goals and teachings. The fundemantal teachings and dawet-tableegh method and techniques of the gaps and controversies between iman and amel (faith and deed). Essence of the Jamaat's dawet and tableegh activities is to take away people from their present circumstances and to give theme religious education in better conditions prepared by Jamaat, and to try the affect of the religion to be dominated on their livings. Person who is picked up from street by being convinced and wanted to play role of preacher adapts his role by the time, and involved in performing more seriously requirements of that role and status. When the case is so, in fact preachers are stili students and leamers rather than being teachers of the religious education. Consequently, while the activities of the Jamaat are one way communication (tableegh) from point of influencing audience and from point of group members' interetion with each other during preaching tours are double way communication (davet), Those who cannot understand this point criticize the Jamaat very rigidly.