Talat SAKALLI

Prof.Dr., Süleyman Demirel Üniv. ilahiyat Fak.

İnsan konuşabilen tek varlıktır. Yaratılmışlar içinde akıl ve idrak sahibi de yine sadece insandır. Bu iki özelliği ile mahlukât içinde temayüz eden "insan" düşünebilen vasfıyla mükellef kılınmış ve yapıp etmelerinden sorumlu tutulmuştur. Akıl ve idrakini kullanabilen insan, bu melekelerini dışa yansıtamadığı müddetçe, belli özür ile ma'lul olduğu veya en azından mükemmel insan sayılamayacağı malumdur. Onun için konuşmaya; diğer bir ifade ile akıl, nakil (haber) ve duyularıyla elde ettiği bilgileri ifade etmeye mecburdur. Zaten bu kabiliyette yaratılmıştır. Konuşma her ne kadar bugünün teknolojisi ve bilimiyle izahını yapamaz konumda, oldukça girift ve izahı anlaşılamaz hayreti mucip bir keyfiyete sahip olsa da, insan daha birinci yaşına gelmeden heceler, kelimeler seslendirmeye başlar ve zaman içinde cümleler kurmaya, düşüncelerini aktarmaya, sonuçlar çıkarmaya, tasnif edip değerlendirmeler yapmaya başlar. Bütün bunlar ağızdan çıkan ve belli anlam inceliklerini ifade eden kelimelerle mümkün olur. Bu kelimelerin zihindeki cisimleştirilmiş şekli ve aralarındaki uygunluk, dizilişlerindeki ahenk, mezkur konuşma işleminin belli bir disiplin ve şuurla yapıldığının alâmetidir.