Tefsirde Bir İlke Olarak Tevakkuf -Ebû Mansûr Mâturîdî Örneği- / Tawaqquf as a Principle in Tafsir -The Sampling of Abu Mansur Maturidi-
Cilt/Sayı
2018 29. cilt - 3. sayı
Yazar
Erkan ÇAKIR
İzmit Mehmet Akif Ersoy Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi, İzmit, TÜRKİYE
Öz
Tevakkuf, daha çok hadis ilminde rivâyetler arası çelişkilerin giderilmesinde son çare olarak
kullanılan bir yöntem olarak tanımlanmıştır. Oysa bu kavramın gerek ilmî bir yöntem gerekse bir
tavır olarak daha geniş bir yelpazesi vardır. Tevakkuf kimi zaman kınanan bir tavır kimi zaman da
uyulması gereken bir tutum olarak görülmüştür. Tevakkuf, tefsir ilminde kavramsal kullanıma ve
uygulamalı bir yöntem ilkesine ulaşmamıştır. Kimi müfessirler onu yöntemlerinin önemli bir
ilkesi olarak görürken kimi müfessirler eserlerinde ona hiç yer vermemişlerdir. Müfessir Ebû
Mansûr Mâturîdî tevakkufa önem atfetmiştir. O, tevakkufu ilahî hitabın gayesi ve te’vîlin sınırları
açısından, pek çok durumda en doğru ilke olarak nitelemiştir. Bu çalışmada Ebû Mansûr
Mâturîdî’nin Te’vîlâtü’l-Kur’ân adlı eseri çerçevesinde tevakkuf üzerine odaklanılmış, zaman
zaman diğer müfessirlerin görüşlerine de başvurulmuştur. Dolayısıyla tevakkuf, tefsir ilmi
çerçevesinde ele alınmış, tevakkuf kavramının tanımı, kapsamı, önemi, işletilişi hakkında
değerlendirmelerde bulunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Tevakkuf; Mâturîdî; anlam; te’vîl; tefsir
Abstract
The concept of tawaqquf has been defined as a method used as the final attempt to
settle the coflictions among narrations mostly in the science of Hadith. However, this concept has
a wide range of variations including both a scientific method and an attitude. Sometimes,
Tawaqquf has been regarded as a condemned attitude while sometimes accepted as a method
which must be adapted. In the science of tafsir, tawaqquf isn’t perceived as a concept that is usable
and and applicable method principle. Some interpreters haven’t given it any attention in their
works whereas some interpreters have seen it as an important principle of their methods. Interpreter
Abu Mansur Maturidi attributed a great significance to tawaqquf. He defined the notion of
tawaqquf as the truest method in many cases in terms of the aim of devine salutation and within
the limit of Tawil. In this study, tawaqquf is analyzed within the frame of the work named
‘Ta’wilat al Qur’an’ by Abu Mansur Maturidi; references to the views of other interpretators are
also included in the article. Therefore, the tawaqquf is analyzed in the scope of the science of
tafsir; definition of the concept of tawaqquf, its content, importance and usage are evaluated and
interpreted in this study.
Keywords
Tawaqquf; Maturidi; meaning; tawil; tafsir
